- селте
- chem. Lauge f.
Татарча-алманча сүзлек. 2009.
селте
Schlagen Sie auch in anderen Wörterbüchern nach:
селтеңбай — зат. экспр. Селтеңдеп қалған берекесіз адам. Ағайынның екі с е л т е ң б а й ы н малын қарай тұруға бір ісек, жарты жәшік араққа жалдап, кемпірінің асын өткізді (Н.Дәутайұлы, Аты жоқ., 380) … Қазақ тілінің түсіндірме сөздігі
селте — 1. Суда эрүчән металл гидроксиды, зәһәр химик матдә (KOH, NaOH, Ca (OH) 2 һ. б. 2. Агач көле салып ясалган эремә (кер юу өчен) … Татар теленең аңлатмалы сүзлеге
селтеле — 1. Селте салынган 2. Зәһәр селте барлыкка китерә торган, периодик таблицаның 1нче группасында торган (металл тур.) калий – селтеле металл … Татар теленең аңлатмалы сүзлеге
лакмус — 1. Диңгез лишайникларыннан табыла һәм кислота тәэсирендә кызыл, селте тәэсирендә күк төскә керә торган буяу матдәсе 2. Лакмус эремәсе сеңдерелгән кәгазь … Татар теленең аңлатмалы сүзлеге
сабын — (САБЫНЛАУ) – Суда эреп күбекләнә һәм юу юыну өчен тотыла торган, каты яки ярым сыек матдә (май белән селте катнашмасыннан ясала) … Татар теленең аңлатмалы сүзлеге
селтеләү — 1. Селтеле итү 2. Селте белән эшкәртү … Татар теленең аңлатмалы сүзлеге
әуеиі — ар. сын. Селтеңдеген желікпе … Қазақ дәстүрлі мәдениетінің энциклопедиялық сөздігі
өртең — (Монғ.) лау бекеті. Төлеңгіт, төре жиылдың, Сілімтір мен селтеңге. Кедейдің бір бір шолағын, Ұстадың өзің ө р т е ң г е (А. Бап., Өлең., 40). Ц. Насанбалжир “Сыртқы монголдан манжчин мемлекетіне жасалған қызмет” дейтін кітабында: “Қобдадан… … Қазақ тілінің аймақтық сөздігі
шоңқайма — 1 1. (Қост.: Семиоз., Аман., Жанг.; Рес., Орын.; Көкш.: Еңб., Щуч.; Маң., Маңғ.; Түрікм., Небид.; Жезқ., Ағад.) әйелдер, жас жігіттер киетін биік өкшелі етік. Ш о ң қ а й м а н ы тігетін бұрынғы етікшілер кәзір жоқ (Жезқ., Ағад.). Аяғында ш о ңқ… … Қазақ тілінің аймақтық сөздігі
көт — Көтін де сүртпеді. Керек қылмады, менсінбеді. Селтеңдеген серкеңнің ажалы дөп, Ақыр түбі Сауырық, Сұраншы жаудан өлген, К ө т і м д і д е с ү р т п е й м і н ендігіңді (Құланаян Құлмамбет, Сөзімнің., 105) … Қазақ тілінің түсіндірме сөздігі
күләйлан — зат. жерг. Селтеңбай, жеңілтек, ақақаушыл. Қыз, әп әсем келбеті демесе, ол да бір к ү л ә й л а н. Қолынан домбырасы түспейді (Ж. Нәжімеденов, Кішкентай, 8). – Иә, қайтеміз! Түбінде өлеміз екен деп, к ү л ә й л а н болар жайым жоқ. Арақ беріп… … Қазақ тілінің түсіндірме сөздігі
